Stjörnur

Stjörnur voru áberandi á sýningarpöllunum fyrir sumarið, hvort sem það var í formi munsturs á klæðnaði eða á aukahlutum. Það var óneitanlega Karl Lagerfeld sem gerði hvað mest úr þessu trendi og sýndi hann stjörnumunstur á allt frá buxum til kjóla og samfestinga. Til að sjá meira af þessu trendi hjá hönnuðunum horfið á myndbandið fyrir ofan.

Auðvitað hafa ódýrari verslanir tekið upp stjörnutrendið, þá aðallaga með Chanel sem fyrirmynd.
Í efri röðinni frá vinstri: Star Print Dress frá ASOS, Deep V-Neck Star Print Dress frá ASOS, Star Print Tie Neck Blouse frá ASOS, Star Print Long Sleeve Blouse frá ASOS.
Neðri röð frá vinstri: Star Print Tea Dress frá ASOS, Star Print Blouse frá Topshop, Julie Brown Sophia Dress frá Revolve Clothing, Star Print Dress frá Topshop.

Meira frá París

Jæja, ég ætla að halda áfram með Parísarumfjallanirnar. Málið er að ég hef verið nokkuð upptekin og gat því ekki bloggað í gær eins og ég hafði lofað.

.

Meistari Alber Elbaz hefur gert undurfagra haustlínu fyrir Lanvin, eins og við var að búast. Línan var mjög svört og léku áferðir stórt hlutverk. Lakk, leður, loðfeldir, ruffluð efni og svo skreytingar á borð við perlur og glitrandi steina. Fyrir utan svarta litinn voru aðrir litir mest í jarðtónum. Að mínu mati voru kjólarnir það besta við sýninguna, þeir voru í nokkrum útgáfum: fyrst voru þeir elegant í klassískum sniðum; stuttir kokkteilkjólar úr efnastrimlum í fallegum litum tóku svo við; næst komu kjólar í lausari sniðum í gyðjustíl sem minntu á snið sumarlínunnar; sýningin endaði svo á dramatískari kjólum sem voru ýmist alskreyttir glitri eða glansefni í silfur og svörtu.

.

Lína Nina Ricci einkenndist af fallegum haustlitum – litir nýfallinna laufblaða og draumkennd munstur í fallegu silki og chiffon og öðrum penlegum efnum. Olivier Theyskens, hönnuðurinn, sem hefur leitt merkið í gegnum talsverðar breytingar á þeim tíma sem hann hefur verið við stjórnvöllinn, sagði línuna að þessu sinni vera svolítið skrýtna og ljóðræna, og ekki dökka. Í fyrstu komu fyrisæturnar fram á sýningarpallinn klæddar í aðsniðnar buxur, blússur og jakka allt í frekar lausum sniðum en svo voru það stuttir kjólar, áfram nokkuð víðir, en jakkarnir grófari, sem prýddu pallinn og að lokum síðkjólar. Í þessu öllu saman mátti gæta svolítilla rómantískara-, og eins og hönnuðurinn segir sjálfur, ljóðrænna áhrifa.

.

Þrátt fyrir að hönnuðurnir Raffaele Borriello og Julien Desselle séu einungis að sýna í annað sinn fyrir merkið Requiem, hafa þeir góða reynslu úr tískubransanum. Haustlínan sýndi gott merki um reynslu þeirra þar sem gæði, smáatriði og klæðskurður var til fyrirmyndar og ef til vill var svolítill hátískubragur yfir sýningunni. Það sem mér fannst áhugaverðast við línuna, var að þrátt fyrir að flíkurnar bæru merki um listræna hönnun voru þær samt vel klæðilegar. 

.

Mér finnst alltaf jafn skemmtilegt hvað Stella McCartney tekur tískuna ekki of alvarlega. Það er alltaf léttleiki yfir línunum hennar og ekkert þvingað. Sniðin þægilega víð, munstrin skemmtileg og flíkurnar flögra á fyrirsætunum. Litirnir voru ekki mjög áberandi í þetta skiptið, fölgrár og svartur en munstur skipuðu stóran sess. Stella heldur sig inní sínum ramma og hennar ’föstu liðir’ eins og peysukjólar, swing kápur í hálfgerðum kúlusniðum og allar kósý prjónaflíkurnar sem eru hennar svar við loðfeldum, voru á sínum stað.

Tískuvikan í París

Mér finnst tískuvikan í París sú besta af öllum og þetta skipti var engin undantekning. Það er fyrir löngu orðin staðreynd að París er tískuborgin. Mörg elstu tískuhús heims sbr. Balenciaga og Lanvin, sýna, ásamt nýrri merkjum á borð við Viktor & Rolf og breska hönnuðurinn Stella McCartney. París er ábyggilega eftirsóttasta tískuvikan af hönnuðum til að sýna á og því koma þeir alls staðar frá. Það voru virkilega margar línur sem ég var hrifin af að þessu sinni og erfitt að velja bara nokkrar til að fjalla um. Dæmi um flotta hönnun sem ég mun ekki taka sérstaklega fyrir, var Alessandra Facchinetti fyrir Valentino, en eins og margir vita lét hann af störfum nýverið. Hún var undir svolitlu álagi frá tískuheiminum til að uppfylla kröfur tískuhússins, en hún stóð sig með prýði og tókst snilldarlega að yngja upp á hönnunina, ásamt því að halda svolítið í sögu hússins. Það voru því flestir sammála því að henni hefði tekist vel til. Einnig tókst lína Giambattista Valli einkum vel. Hugmyndin að litapallettunni, blóðlaus kona sem endar í ástríðu, kom vel til skila þar sem sýningin byrjaði í ljósum litum, fór svo yfir í svartan og endaði í rauðum tónum. Klassísku Giambattista Valli sniðin voru til staðar, með miklu volume á mjöðmum. Ein önnur lína sem vakti athygli mína var Sonia Rykiel. Bjartir litir, skemmtileg munstur og bros fyrirsætanna gáfu sýningunni mikið líf. 

.

Nicolas Ghesquière hefur svo sannarlega stimplað sig inn á kortið í tískuheiminum sem hönnuður Balenciaga. Fyrir haustlínuna leitaði Nicolas í innblástur frá spænskri menningu í bland við film noir kvikmyndir. Einnig hélt hann í vísindalega fílinginn sem hann hefur unnið með í síðustu línum. Þar koma latex, plastefni og framúrstefnuleg snið sterk inn. Skartið, sem var í mjög miklum glamúr stíl, spilaði skemmtilega með ólíkum stefnum. Spænski innblásturinn var þó viðeigandi því Cristóbal Balenciaga, stofnandi tískuhússins, var spænskur og því við hæfi að heiðra upprunann. Í línunni mátti sjá flott munstur sem Nicolas sagði vera eldri hönnun Cristóbal.  

.

Í fararbroddi Balmain er hönnuðurinn Cristophe Decarnin. Hann sagði línuna fyrir haustið vera rokkara- og pönkaralegri en fyrir sumarið. Línan var frjálsleg með leðri, glitri og glans, hlébarðamunstri og stuttum partýkjólum. Fatnaðurinn bar yfir sér ferskan og unglegan anda og mátti jafnvel gæta ýmissa hippaáhrifa í bland við rokkið. Það krefst hugrekkis að klæðast áberandi munstrum og glitri og því er klæðnaðurinn ekki fyrir íhaldssama, þótt inn á milli hafi reyndar sést í einstaka svartan kjól og plain jakka – aðallega til að spila á móti öllu rokkinu. 

.

Út í aðeins meiri kvenleika, lína Chloé innihélt mikið af chiffon efni, oft svo þunnu að það var gegnsætt en einnig voru notuð nokkur lög og þá voru bróderingar algengar sem skreytingar. Aðallitur sýningarinnar var navy blár í bland við listræn blómamunstur í svolitlum gamaldagsstíl. Svíanum Paulo Melim Andersson tókst enn og aftur að gera kvenlega línu en með þægilegum sniðum og listrænum og skemmtilegum smáatriðum. 

.

Emanuel Ungaro lét af störfum árið 2001 og Peter Dundas tók við. Nú hefur hins vegar aftur orðið breyting og hinn ungi og efnilegi Esteban Cortazar orðinn hönnuður merkisins. Þrátt fyrir þekkta litagleði Emanuel voru litirnir að þessu sinni fölir með undantekningu frá skærbleikum og dökkgráum. Munstrin voru sérlega falleg og grófar prjónafléttur gáfu tóninn fyrir prjónaflíkur línunnar. Jersey efni voru oft fallega rykkt og útkoman voru draumleg snið. Að öllu jöfnu tókst línan að mínu mati afburða vel miðað við hversu mátti búast í fyrstu línunni. 

.

 

Lína Givenchy sem Riccardo Tisci hannar, var í stuttu máli dökk rómantík með svolitlum goth áhrifum. Það sem Riccardo hafði þó í huga við gerð línunnar voru ferðalög hans til Suður Ameríku. Við nánari skoðun kom í ljós að víða mátti geta innblástursins í flamenco dönsurum, nautabönum og kaþólskri trú. Þessi áhrif voru þau kannski einna helst í smáatriðum og aukahlutum. Klæðnaðurinn var að mestu klæðskornir jakkar og kápur og leðurbuxur í svörtu til móts við kvenlegra og rómantískra blússa. Fullkomnar samsetningar frá mismunandi áhrifum.

.

 

Fleiri umfjallanir frá París muna koma koma á bloggið á morgun.

Marstímaritin

Nú er kominn nýr mánuður og ætla ég að birta forsíður helstu tímaritanna fyrir mars. Ég veit að það eru nú þegar komnar forsíður af aprílblöðunum á netið, en það er þannig að mars tímaritin koma út í byrjun febrúar, apríl tímaritin koma út í byrjun mars o.s.frv, s.s. alltaf mánuði á undan þeim mánuði sem stendur á forsíðunni. En tímaritin koma svo seint til Íslands, þannig að mars blöðin eru flest nýkomin í verslanirnar. Margar verslanir eru þó byrjaðar að bæta þetta. Ég þoli samt ekki að ganga inn í tímaritaverslun/bókabúð og sjá tímarit merkt mánuðinum á undan - það þýðir í raun að það hafi komið út fyrir tveimur mánuðum og efnið búið til fyrir þremur mánuðum. Strangt til orða tekið er efnið nánast úrelt eða gamalt.

Á forsíðu breska Harper's Bazaar er Gisele Bundchen klædd í kjól úr sumarlínu Prada. Marsútgáfan er svokallað Power Issue og er listi yfir valdamestu konur heims árið 2008. Stór grein er um topp breska hönnuði eins og Christopher Kane, Gareth Pugh, Vivienne Westwood, Giles Deacon o.fl.
Á forsíðu ameríska Harper's Bazaar er svo Lindsay Lohan. Amersíska Bazaar er aldrei með eitthvað virkilega spennandi forsíður og þessi mánuður var engin undantekning. Forsíðan er flott en þetta er líka nokkuð save útlit.

 

Chloe Sevigny er á forsíðu breska Elle. Blaðið er hnausþykkt og fullt af skemmtilegu efni. Eins og ég hef nefnt áður þá er Chloe orðinn stílráðgjafi blaðsins og mun sinna því næstu mánuðina. Mér finnst breska útgáfan af Elle orðið betra en það var og það stendur framar en það ameríska bæði hvað varðar frumleika og svo efnið sjálft.
Leikkonan Amy Adams er á forsíðu ameríska Elle. Ég er aldrei hrifin af pökkuðum forsíðunum þar sem ekkert sést fyrir texta.

 

Goðsögnin Kate Moss prýðir forsíðu breska Vogue í Dolce & Gabbana. Blaðið er stærsta marsblaðið í sögu tímaritsins, eða 430 blaðsíður. Það var sláð met í auglýsingum og eru þær á rúmum 280 blaðsíðum. Fullt af efni um vor og sumartískuna.
Það er Drew Barrymore sem er í ameríska Vogue. Eins og breska Bazaar er þetta svokallað Power Issue og inniheldur það allt frá viðtölum við valdamiklar konur til umfjallana um valdamikil tískuhús. Þið getið séð vídeó frá gerð forsíðunnar í fyrra bloggi. 

 

Bæði franska og ítalska Vogue eru með fyrirsætur á sínum forsíðum, sem mér finnst alltaf jafn gaman. Lara Stone er í Vogue Paris, klædd í sumarlínu Prada. Kamila Filipcikova er í ítalska, í kjól frá Dolce & Gabbana.

 

Það er hún Gwen Stefani sem er á forsíðu V og finnst mér hún mjög flott. Þær Scarlett Johansson og Natalie Portman eru á forsíðu W - báðar í Miu Miu. Mér finnst svipurinn á Scarlett eitthvað svo fráhrindandi miðað við Natalie. Einnig skil ég ekki alveg hvað er málið með hundinn, einhver Paris Hilton fílingur við hann.

 

Að lokum er svo Rachel Bilson í Nylon.

 

Ég vil geta þess að forsíðurnar sem hér sjást gætu verið öðruvísi í íslenskum tímaritaverslunum. Ég næ í myndirnar á netinu og stundum eru tvær útgáfur af forsíðum í gangi - annars vegar fyrir áskrifendur og svo fyrir lausasölu.

Balenciaga & Balmain

Á meðan ég vinn í því að skoða allar sýningarnar frá París, og mun ég vonandi geta sett inn umfjöllun frá bestu sýningunum á morgun eða miðvikudaginn, þá ætla ég að setja inn góð myndbönd frá Style.com og Elle tímaritinu frá sýningum Balenciaga og Balmain.

Balenciaga

Balmain

 

Drew Barrymore í Vogue

Mars útgáfan af ameríska Vogue (sem er svokallað 'Power Issue') ber leikkonuna Drew Barrymore á forsíðunni, en þetta er í þriðja sinn sem hún er á forsíðunni. Fyrir neðan er myndband frá myndatökunni, tekið er viðtal við Drew og Vogue býður lesendum að skyggnast bakvið tjöldin. Það vakti athygli mína í myndbandinu þar sem sagt var að maður tengdi Drew einhvernveginn aldrei við tískuheiminn, en á síðustu árum hefur hún blómstrað í fallega konu og hún er farin að klæða sig flott og orðin svolítið elegant. Ég gæti ekki verið meira sammála!

Sýning Burberry fyrir haustið

Þótt að Parísartískuvikan sé í gangi núna og í rauninni að verða búin, ætla ég samt að gera umfjöllun um sýningu Burberry Prorsum, sem var á tískuvikunni í Mílanó. Úttekt á París kemur svo vonandi strax eftir helgi.

Ég féll algjörlega fyrir línu Burberry sem var í alla staði frábær að mínu mati. Hönnuður tískuhússins, Christopher Bailey, tókst að gera lúxuslínu með ólíkum áferðum og efnum og sterkum en fallegum litum.

Línan innihélt kápur í ýmsum sniðum og notaði Bailey stórar kápur jafnvel yfir fallega kokkteilkjóla. Húfur í 'grunge' stíl gáfu óneitanlega sýningunni unglegan blæ og tónaði ríkuleg efnin niður. Töskur, skór og skart voru ekki af verri endanum og fyrirferðamikið skartið sérstaklega, gaf sýningunni skemmtilegt yfirbragð. Í heildina var svolítið rokkívaf í línunni en lúxusinn var þó ekki langt undan. Það má eiginlega segja að Bailey hafi leikið sér svolítið með efni og áferðir - en hélt sig samt innan rammans.